Nasreddin Hoca ormandan çalıçırpı toplayıp eşeğine yüklemiş. Arkadaşları ile buluşacağı yere gitmiş.

Odundan dönen köylülerle buluşup, beraberce yola koyulmuşlar. Konuşuyorlarken biraz şakalı, biraz ciddi, Hoca'ya sorular da soruyorlarmış.

Birisi Hoca'ya:

- "Biz cehenneme girmez, kaçar kurtuluruz. Ateşten kaçar suya gireriz. Hem sen nasıl olsa mezara koyunca telkin veriyorsun, senin dediğini der yakamızı kutrarırız" derlermiş.

Hoca bakmış ki anlattıklarından gereği gibi ders almıyorlar. Kendi eşeğinin sırtındaki çalılara bir kibrit çakmış. Eşeğinin kulağına da "aklın varsa göle kaç" diye söylemiş.

Alevler yükselince köylüler heyecanla ;

- "Aman ne yaptın Hocam, hayvan canlı canlı, cayır cayır yanacak" demişler.

Hoca gayet sakin ;

- "Hiç merak etmeyin, eşeğin kulağına telkinini verdim!..." demiş.