Akşehirlinin biri iyice yaşlanan, iş göremez hâle gelen eşeğini dağa götürüp serbest bırakmış. Kendine yeni bir eşek almış.

Birkaç gün sonra Timur Han avlanmağa gitmiş. Orada dağa bırakılmış olan eşeği görmüş. Aklına bir hinlik gelmiş;

- "Bana bu eşeğin sahibini bulup getirin. Eşeği de yanınıza alın, otağıma götürün," demiş.

Eşeğin sahibini bulup Timur Han'ın huzuruna getirmişler. Timur Han buyruk vermiş;

- "Her gün buraya geleceksin. Eşeğin yemini, arpasını getireceksin. Tımarını yapacaksın. Çarşının içinden beraberce geçip, oradaki çeşmeden suyunu içireceksin. Hayvan yürümekte zorlanırsa yardım edeceksin, sırtına alacaksın. Yoksa kellen gider".

Adam buyruğu yerine getirirken, Akşehir'in maskarası haline gelmiş. Bazen eşeği sırtına almak zorunda kalıyor, kan ter içinde uğraşıyormuş.

Çarşıdan birisi; - "Şu ehli keyif eşeğe de bak, suya yayan bile gitmiyor. Bense yıllardır bir eşek alamadım." diye seslenmiş.

Olayı gören Nasreddin Hoca dayanamamış;

- "O herhangi bir eşek değil. Timur Han gibi dayısı var! Canı istediğinde istediği adama da biner," demiş.