Nasreddin Hoca kabir hayatını uzun uzun anlatmağa çalışmış. Mevta kabre konulduğunda, sorgu melekleri gelirler, "-Rabbin kim? -Dinin nedir? -Peygamberin kimdir? -Kitabın nedir? Ömrünü nerede ve nasıl harcadın?..."diye sual ederler. Burada ameli iyi olmayanlar bu sorulara bilse de cevap veremezler. O zaman kıyamete kadar, hesap gününe kadar kendilerine kabirlerinde de azap edilir. Kabirler bizler için ya cennet bahçelerinden bir bahçe, ya da cehennem çukurlarından bir çukurdur, diye anlatıyormuş.

Cemaatten gözü pek, aklı az biri kendi kendine bir karar vermiş."Gidip kazılmış bir kabrin içine akşamleyin girip yatayım. Ölü gibi dururum. Bakalım sual melekleri gelipte bunları soracak mı?"

Yol kenarına yakın, kazılmış bir mezara girip yatmış. Ancak gece sabaha doğru bir gürültü, zil sesleri vs duyunca korkup ayağa kalkmış. Pazara erkenden yetişmek için yola koyulan fincancıların katırları ürkmüş ve koşuşmaya başlamışlar. Taşıdıkları fincanlar, tabaklar, vazolar da tuzla buz olmuş.

Katırcılar adamı yakalamış;

- "Kimsin, ne işin var burada?!"

Adam şaşkın şaşkın kekeleyerek;

- "Gece burada mezarda yattım. Münkir ve Nekir melekleri mezarda ne soracak ve ne yapacaklar diye merak ettim de..." demiş adam.

Katırcılar adamı bir güzel döverken;

- "İşte bunu sorup böyle de döveceklerdi!" demiş ve bayıltana kadar da dövüp bırakıp gitmişler.

Evine dönerken, yolda o halde kendisini gören Nasreddin Hoca merakla adama sormuş;

- "Be adam! bu halin ne?"

- "Sorma Hocam," demiş adam."Kabirde Münkir - Nekir neler soruyor ve sonra ne yapıyorlar diye merak ettim de bu gece mezarlıkta yatmıştım"

- "Peki neler duydun, neler gördün, Münkir - Nekir seni sorguladı mı? Sonra ne yaptılar?" demiş Hoca.

- "Fincancı katırlarını ürkütmeseydim, hiç bir şey yoktu" demiş adam.